Because you love me

Κάποιες φορές δεν πιστεύεις ότι ζεις αυτό που συμβαίνει. Υπάρχουν φορές που όλα όσα έβλεπες εμπόδιο γίνονται σκόνη μπροστά στην αγάπη που νοιώθεις. Αυτό που χρειάζονταν ήταν μια δύναμη να πεις "ναι" και να γυρίσεις σε ότι άφησες. Ζω κάτι που δεν πιστεύω ότι έτσι θα ήταν μέχρι πριν λίγες μέρες. Ελπίζω να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο. Γιατί όχι και για πάντα

Θα σου πω το ναι

Θα σου πω ναι για να γυρίσω. 
Θα σου πω ναι για να δοκιμάσω. 
Θα σου πω ναι για να μην μείνει απορία. 
Θα σου πω ναι για να δώσω ευκαιρία στα όνειρα. 
Θα σου πω ναι για να σου δείξω πως δεν είμαι αυτό που λες. 
Θα σου πω ναι για να μη πνίξω τα αισθήματα μου. 
Θα σου πω ναι για να μου δείξεις πως μπορείς. 
Θα σου πω ναι για να σε βοηθήσω.
Θα σου πω ναι για να ξέρω πως τα έκανα όλα.
Θα σου πω ναι γιατί δε μπορώ να πω άλλο όχι.

Ευτυχία είναι

Ευτυχία είναι μια ζεστή αγκαλιά και ένα χάδι. Μια γλυκιά κουβέντα και ένα σε αγαπάω. Ένα χαμόγελο και μια συντροφιά. Κατανόηση και σεβασμός. Αγάπη και τρυφερότητα. Ο άνδρας που μπορεί να ακουμπήσεις και να σε στηρίξει. Ειλικρίνεια και χώρος να αναπνεύσεις. Όνειρα και κοινή δημιουργία. Ένα λιμάνι στα δύσκολα που ζούμε. Πάθος και συγκατάβαση. Συγνώμη και συγχώρεση. Ευτυχία είναι να είσαι εντάξει με το εαυτό σου και να το χαρίζεις στον άλλο. 

Τι τραγούδι να σου πω

64 χρόνια ερωτευμένοι

Σήμερα έμαθα ότι ένας γείτονας πέθανε. Στα 85 έτη του έφυγε από την ζωή. Απαρηγόρητη η γυναίκα του έκλαιγε και μοιρολογούσε. Ήταν 64 χρόνια μαζί. Και ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του. Τους είδα πριν λίγες μέρες να περπατούν στο δρόμο. Πιασμένοι από το χέρι να κρατάνε τα ψώνια της μέρας. Είχα ζηλέψει τη εικόνα τους αλλά δεν έδωσα τόσο σημασία. Σήμερα που την είδα κλαμένη να φωνάζει πόσο τον αγαπούσε, ζήλεψα πολύ. 64 χρόνια μαζί και ακόμα ερωτευμένοι. Άλλες εποχές ή η ζωή είναι πάντα ίδια;

Some love inside me

Hate that i love you

Because i want you

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε

Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια

Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ

Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ
ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.

Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο
τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.

Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ
ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.

Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ
στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς
νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.

Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας ἕνα βράδυ
-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο
 μα τόσο ἐνδιαφέρον.

Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι
ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις

Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του.

Then love me such

Love Hurts

Γιατί το ωραιότερο συναίσθημα να πονάει τόσο;

Άλλο ένα βράδυ

Χθες διασκέδαζες με την παρέα σου και κανένας δεν είδε σκιά στο πρόσωπο σου. Χαμογελούσες σα να μην είχες κάτι να σκέφτεσαι. Σα να μην συνέβη τίποτα από το καλοκαίρι. Σα να μην υπάρχει κάτι να σε πονάει. Με πονάνε εμένα πολλά αλλά εσύ δε δίνεις σημασία. Άλλο ένα βράδυ που σε σκέφτομαι αλλά κάποτε όλα θα περάσουν..

Τόσα χρόνια φεύγω

Αναπάντητα γιατί

Τόσα και τόσα «γιατί». Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα; Γιατί η αγάπη κατάντησε πρόβλημα; Γιατί ο έρωτας έγινε εμπόδιο; Γιατί το φιλί έγινε σιωπή; Γιατί δυο άνθρωποι που αγαπιούνται δεν μιλιούνται; Γιατί δεν έβλεπες όσα ήταν μπροστά σου; Γιατί δεν είδα όσα μου έδειξες έστω και αργά; Γιατί δεν ξεχνάμε με την ίδια ταχύτητα που ερωτευόμαστε; 

Love me two times

Is it possible?

Ήρθες πάλι στο όνειρο μου

Χθες βράδυ ήρθες πάλι στο όνειρο μου. Ήσουν όμορφος και ήρεμος, χαμογελαστός, με πλησίασες και με άγγιξες απαλά. Στα μάτια σου είδα ξανά εκείνον που αγάπησα, τον άντρα που ήξερε τι ήθελε και πως θα το ζητούσε. Χάθηκα για μια στιγμή και γύρισα στο παρελθόν. Όταν είμασταν καλά, ερωτευμένοι, ευτυχισμένοι, κάνοντας όνειρα σα και αυτό που είδα χθες. Τότε ξύπνησα. Ιδρωμένη, αγχωμένη και με τα χείλια μου ξερά και διψασμένα..

"Αγάπη είναι"

"Αγάπη είναι να νοιάζεσαι για τον άλλον. Να τον θες όχι για το πως μοιάζει αλλά για το πως είναι. Να αγαπάς την ψυχή του και όχι την ομορφιά του. Να τον αγαπάς με τα μάτια της καρδιάς και να μην αφήνεις το φακό της λογικής να παραμορφώνει την ματιά σου. Να τον αγαπάς για όσα σου προσφέρει, να τον κατανοείς για όσα δε μπορεί. Να το συγχωρείς για τα λάθη του αν τα καταλαβαίνει και αν προσπαθεί να τα διορθώσει. Όταν αγαπάς εμπιστεύεσαι, σέβεσαι, μιλάς ειλικρινά. Όταν αγαπάς δέχεσαι τον άλλον όπως είναι, χωρίς πονηριά και κρυφές σκέψεις. Η αγάπη είναι προσφορά, θυσία, κατανόηση και συνεργασία. Ο ένας να κάνει τον άλλο καλύτερο"

Ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Απόψε θα 'θελα

Πόσο λάθος έκανες, πόσα λάθη έκανες. Πόσα έχασες να ήξερες, πόσα έχασα και εγώ από σένα. Θα ήθελα απόψε να έρθεις να με πάρεις μια βόλτα με το αμάξι, να ακούμε μουσική και να μη μιλάμε. Να κοιτάω την διαδρομή έξω, τα τοπία και τον δρόμο που αφήνουμε πίσω. Να μη πούμε κουβέντα, μόνο να ταξιδεύουμε στο άπειρο, να νοιώθουμε..

Όλα εδώ τελειώνουν πιάσε με...

Τα λάθη σου οι φόβοι μου

Νιώθω εγκλωβισμένη σε σένα, στις αναμνήσεις, στους φόβους για το μέλλον. Σε θέλω αλλά σε διώχνω. Σε αγαπάω αλλά δε σε πιστεύω. Νοιώθω καλά μόνη μου αλλά μου λείπεις. Είμαι γεμάτη διλήματα χωρίς απάντηση. Ψάχνω λύση αλλά δε βρίσκω. Μου είπαν πάλι ότι με αγαπάς και ότι μετάνοιωσες για όσα έγιναν. Το ξέρω ότι είναι αλήθεια αλλά δε βρίσκω τον τρόπο να πιστέψω ξανά. Είμαι εγκλωβισμένη στα λάθη σου και στους φόβους μου. Και ακόμα κανείς δε μπόρεσε να μου απαντήσει πως είναι δυνατό δυο άνθρωποι που αγαπιούνται να ζούνε χώρια.....

Καρδιά και μίσος

Χθες μίλησες ξανά σκληρά για μένα. Είπες λόγια που δεν έπρεπε. Ότι είμαι ένα ψεύτικο είδωλο, ένας βράχος χωρίς αισθήματα, μία πέτρα που δεν σπάει ποτέ. Δε ξέρεις όμως πόσο σπάω εγώ τα βράδια, πόσο μέσα μου πονάω για όσα λες και όσα κάνεις. Πόσο πονάω που δεν σε έχω εδώ, να μου κρατάς το χέρι και να κοιταζόμαστε στα μάτια. Δε μπορείς να καταλάβεις την ανάγκη μου να ψάξω, να νοιώσω, να καταλάβω, να σκεφτώ. Σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και καθόλου εμένα. Όπως έκανες όσο καιρό ήμασταν μαζί. Μίλα σκληρά, ξέρω ότι δεν τα εννοείς. Μόνο η καρδιά μου ξέρει τι τραβάει από το μυαλό μου. Οι ευγενικές καρδιές δεν έχουν χώρο για το μίσος, είπε ο Αριστοτέλης.

Φοβάμαι τα κομμάτια

Κάθε βράδυ σε σκέφτομαι και βρίζω. Θέλω να σε μισήσω επιτέλους, να σε βγάλω από την καρδιά μου και να μην σκέφτομαι πια όσα μου έκανες. Να ξυπνήσω ένα πρωϊ και να μην είσαι στο μυαλό μου καθόλου σα να μην πέρασες ποτέ από τη ζωή μου. Σε έχω τόσο βαθιά μέσα στην καρδιά μου που θέλω να σε κόψω για να σε βγάλω. Το ξέρω ότι δεν μπορώ αλλά προσπαθώ. Να ξεχάσω όσα ζήσαμε, όσα μου είπες, όσα μου έταξες, την αιώνια αγάπη που μου υποσχέθηκες αλλά και όσα έκανες όταν εγώ θέλησα να φύγω. Γιατί τότε έσπασε ότι είχα μέσα μου για σένα. Και τώρα τα κομμάτια του με πονάνε πολύ, μου τρώνε την ψυχή και δεν μπορώ να τα αποβάλω. Φοβάμαι μην ενωθούν ξανά και αρχίσουν να σε θέλουν ξανά πίσω. Φοβάμαι, φοβάμαι! 

Τα λόγια κομμάτια...

Λόγια και λέξεις που έρχονται και χάνονται. Λόγια μεγάλα και μικρά, λόγια γλυκά και πικρά. Λόγια από εσένα, από εμένα, από τρίτους, από εκείνους που κοιτούν με μισό μάτι την ευτυχία. Λόγια από όσους χαμογελούν και σε χτυπάνε φιλικά στην πλάτη λέγοντας ότι σε καταλαβαίνουν αλλά μόλις στρίβουν βγάζουν το μαχαίρι. Λόγια που μπαίνουν στην μέση και προσπαθούν να κόψουν με τις λέξεις όσα μας ενώνουν. Δε θα τα πιστέψω, δε θα τα ακούσω. Θα θυμάμαι μόνο όσα εσύ μου είχες πει και όχι αυτό που λέει ο κάθε ένας που έρχεται σαν φίλος για να με πληγώσει πιο πολύ βρίζοντας εσένα. 

Σε βρίζω, σε μισώ, σε αγαπάω..

Έχω πολλά νεύρα μαζί σου. Σε βρίζω, μου την σπας, θέλω να σου ρίξω ένα χαστούκι δυνατό να συνέλθεις. Να με αφήσεις ήσυχη, να μου ζητήσεις συγνώμη, να εξαφανιστείς από την ζωή μου τώρα αμέσως. Έχω πολλά νεύρα μαζί σου. Για αυτά που δεν έκανες όταν έπρεπε, για αυτά που δεν είπες όταν μπορούσες, για αυτά που έκανες μετά όταν με έχασες ξαφνικά. Έχω πολλά νεύρα μαζί σου. Γιατί όλα θα ήτανε αλλιώς άν ξεπνούσες πιο νωρίς, άν καταλάβαινες νωρίς. Έχω πολλά νεύρα μαζί σου. Σε βρίζω, μου την σπας, σε μισώ. Σε αγαπάω...

Ταξίδι και προορισμός μαζί

Ήθελα τα πολλά θα χάσω και τα "λίγα". Αν και δεν ήσουν ποτέ "λίγος". Ήσουν τα πάντα κάποτε για μένα, μέχρι που έμπλεξε το μυαλό μου και χώθηκε σε αδιέξοδα και δρόμους δίχως στόχους. Σε έδιωξα και σε αρνιέμαι, κυνηγώντας τι; Ούτε και εγώ ξέρω. Αρνούμαι ότι ήσουν κάποτε μοναδικός για μένα, ξεχωριστός, ότι γινόμασταν "ένα", ότι μου έδινες όσα μου έλειπαν. Σε έδιωξα για να βρω αυτό που ψάχνω, αλλά το είχα τελικά μπροστά μου και αρνιόμουν να το δω. Αρνιέμαι ακόμα να το δω, να σε δω, να σε δεχτώ. Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Εσύ ήσουν, είσαι και το ταξίδι και ο προορισμός. Γιατί δεν με αφήνω να το δω; Ποιος με ακούει, ποιος θα μου δείξει τον τρόπο να το δω;

Τα γιατί και τα μαχαίρια

Γιατί να γίνονται όλα έτσι; Γιατί να είμαστε μακριά; Γιατί να αγαπιόμαστε και να μην αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο; Γιατί να κάναμε τόσα λάθη και να μείναμε μονάχοι; Γιατί να μη μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω; Γιατί να μη μπορώ να κοιτάξω μπροστά; Γιατί να μη μπορώ να δω ξανά τα μάτια σου και να κοιτάμε μαζί το μέλλον; Γιατί να γεμίζω δάκρυα όταν σε σκέφτομαι; Γιατί να αφήνουμε το χρόνο να περνά αντί να είμαστε μαζί και να ζούμε το όνειρο μας; Γιατί να μη χτίζουμε μια όμορφη οικογένεια; Γιατί να πρέπει να ψάξουμε αλλού; Γιατί να πρέπει να αρχίσουμε ξανά από την αρχή και να μη αρχίσουμε εμείς από την αρχή; Γιατί να μη κυνηγήσουμε το happy end που αξίζει στην αγάπη μας; Γιατί να πονάμε επειδή είμαστε χωριστά; Γιατί να μη δώσουμε ξανά ένα φιλί και να τελειώσουν όλα; Γιατί δεν έρχεσαι να μου ζητήσεις συγγνώμη και να με πείσεις να μας δώσω ευκαιρία; Γιατί να έχουμε τόσα γιατί που γίνονται μαχαίρια στις καρδιές μας;

Να σε δω να τελειώνει ο πόνος μου...

Ο καιρός που περνά και χάνεται, η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται. Νόμιζα ότι θα είμαι καλύτερα χωρίς εσένα. Δεν είμαι. Όσο και αν προσπαθώ να σε ξεχάσω και να σε διαγράψω από την καρδιά μου είσαι ακόμα εκεί. Κρυμένος μέσα μου να με ταρακουνά κάθε σκέψη που σε περιέχει. Συνήθισα μόνη μου και μακριά σου αλλά δεν συνήθισα να μην σε σκέφτομαι και να μην μου λείπεις παρότι σε απαρνήθηκα. Δεν ξέρω αν μπορώ να σε αγαπάω από απόσταση, δεν είναι αυτό που θέλω αλλά δεν ξέρω πως θα αλλάξω αυτό που κάνω. Όταν έχει κρύο θέλω την ζεστή αγκαλιά σου, την φωνή σου, την σκέψη σου και το φιλί σου. Να σε δω να τελειώνει ο πόνος μου...

Το δικό σου χάδι θα γυρεύω...

Το λάθος και η δύναμη

Όλοι μου λένε πως κάνω λάθος. Ότι δεν θα βρω κανέναν σαν εσένα. Πως δύσκολα θα με αγαπήσει ξανά κάποιος τόσο. Ότι οι άντρες δεν νοιάζονται για τις γυναίκες όπως εσύ νοιάζεσαι για μένα. Πως ότι έχτισα μαζί σου το κατέστρεψα μέσα σε ένα βράδυ. Το ξέρω ότι έχουν δίκιο. Το ξέρω μέσα μου ότι μιλάνε σωστά. Το ξέρω ότι σε αγαπάω πολύ και πως έχω κάνει λάθος. Δεν έχω ακόμα την δύναμη να το διορθώσω. Ψάχνω την δύναμη να τα κάνω όλα όπως πριν, να ρίξω τον εγωϊσμό που με πλήγωσες και να σου φωνάξω ότι σε αγαπάω. Ποιος θα μου δώσει αυτή την δύναμη να σβήσω αυτό το λάθος; 

Φύγε επιτέλους!

Μου λείπεις κάθε μέρα και περισσότερο. Δεν μπορώ να σε δω φιλικά, δεν μπορώ να σε κοιτάω χωρίς να σκέφτομαι όσα περάσαμε, όσα έγιναν, όσα δεν κάναμε, όσα νοιώσαμε. Είσαι μακριά μου και όμως σε σκέφτομαι πιο πολύ από ποτέ. Έχω νεύρα μαζί σου για όσα έκανες και είπες, για όσα δεν έκανες και δεν είπες όταν έπρεπε. Ο πόνος μεγαλώνει κάθε μέρα και πιο πολύ και εσύ δεν απομακρύνεσαι για να δω τι νοιώθω για σένα. Παραμένεις γύρω μου, μέσα μου, δίπλα μου και μακριά μου. Θέλω να φύγω από την εικόνα σου να δω αν μπορώ να σε ξεχάσω, αν μπορώ να σε αγαπήσω ξανά και να σε ερωτευτώ. Φύγε επιτέλους για να έρθω ξανά! 

Λάθος, σωστό, δεν με νοιάζει για αυτό...

Ήταν λάθος που μ' άφησες
όμως τώρα που φτάσαμε εδώ,
είσαι ό,τι μου έμεινε ν' αγαπώ,
σε φτηνά δωμάτια,
της μιας ώρας κρυφά ραντεβού,
κι ύστερα πάλι μόνος μου
κι εσύ αλλού.

Πως μου λείπει η αγκαλιά σου,
χίλια αστέρια τα φιλιά σου.

Λάθος, σωστό, δε με νοιάζει γι' αυτό
δεν αντέχω μακριά σου,
λάθος, σωστό, δε με νοιάζει γι' αυτό
λάθος σ' αγαπώ.

Δως μου λίγο απ' το βλέμμα σου
να το έχω κρυφό φυλαχτό,
τις στιγμές που λείπεις να το φιλώ,
είν' οι ώρες ατέλειωτες
μέχρι να 'ρθει η στιγμή να σε δω,
στου έρωτά σου τα δίχτυα να τυλιχτώ.

Πως μου λείπει η αγκαλιά σου,
χίλια αστέρια τα φιλιά σου.

Λάθος, σωστό, δε με νοιάζει γι' αυτό
δεν αντέχω μακριά σου,
λάθος, σωστό, δε με νοιάζει γι' αυτό
λάθος σ' αγαπώ.

Πάθος και λάθος

Αν αγαπάς με πάθος, θα κάνεις το λάθος. Αν δεν μπορείς να αφήσεις κάτι να φύγει και να περιμένεις να επιστρέψει, αν επιστρέψει, θα κάνεις λάθη. Θα πεις κουβέντες σκληρές, θα κάνεις πράξεις τρελές, θα σου 'ρθουν σκέψεις κακές. Όπως έκανα εγώ για σένα όταν σε έχασα. Γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν με αγαπάς, γιατί δεν μπορούσα να αντέξω ότι δεν θα ξυπνάω το πρωί με το χαμόγελο σου. Ήσουν εκείνος που με έκανε να ζω, να αλλάξω, να ονειρεύομαι. Και τώρα μόνη, κλαίω και πονάω για το πάθος και το λάθος. Γιατί δεν ήταν λάθος πάθος. Για αυτό είμαι σίγουρη...

Η αύρα και η σκέψη

Νυχτώνει νωρίς πια και οι σκέψεις μαυρίζουν πιο πολύ την καρδιά και το μυαλό. Είναι οι ώρες που μου λείπεις, οι ώρες που γυρνούσες σπίτι και με φίλαγες γλυκά. Οι ώρες που είχαμε ο ένας τον άλλον, δίπλα, αγκαλιά, απέναντι ή στο άλλο δωμάτιο, εκεί που νιώθαμε την παρουσία και την ασφάλεια του άλλου «μισού». Τη ζεστασιά και την αγάπη, την ομορφιά, την μυρωδιά, την ματιά και το πνεύμα. Τώρα έχει μείνει μόνο η αύρα και η σκέψη. Δυνατή για να μην λείπεις, λίγη για να μου αρκεί...

Ο χρόνος και το ψέμα

Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός. Ψέματα λένε γιατί ο χρόνος δεν γιατρεύει αλλά καλύπτει. Καλύπτει όσα δεν κάναμε, καλύπτει όσα δεν είπαμε, καλύπτει όλα εκείνα που μας πόνεσαν και που δεν μπορέσαμε ποτέ να γιατρέψουμε. Καλύπτει τις πληγές που άνοιξαν και που δεν θέλαμε να κλείσουμε με ένα φιλί και μια αγκαλιά για το συγνώμη προς όσους αγαπήσαμε...

Γέφυρες

Δεν είσαι ο πρίγκηπας που περίμενα. Και ούτε περιμένω. Δεν θα έρθει ποτέ γιατί δεν υπάρχει. Ήσουν πολύ κοντά σε αυτό που ήθελα, ήσουν κάποτε αυτό που ήθελα. Μπορούσες να γίνεις καλύτερος, να γίνεις ο βάτραχος που φίλησα και έγινε βασιλιάς, να γίνεις στ' αλήθεια το όνειρο μου. Έφυγες και έφυγα, αλλά ήμαστε πάντα εκεί. Μακριά ο ένας από τον άλλον, αλλά με τη σκέψη ο ένας στον άλλον. Με την καρδιά ραγισμένη αλλά ακόμα δοσμένη στον άλλον; Πώς να γεφυρώσω την απόσταση, πώς να την καλύψω και να σε φέρω ξανά κοντά μου, πώς να διορθώσω τα λάθη που μας χώρισαν και το "ένα" έγινε ξανά "μισό";

Άνθρωποι μονάχοι...

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Τώρα είμαστε και εμείς μονάχοι. Χωρίς να ξέρουμε το γιατί χωρίς να μπορούμε μονάχοι, μακριά ο ένας από τον άλλο. Επειδή μείναμε στους εγωϊσμούς και δεν περάσαμε σε ανώτερο στάδιο. Επειδή δεν καταλάβαμε πόσο πολύ αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο. Επειδή με παρεξήγησες και μετά δεν ήθελες να ακούσεις ξανά για μένα. Και τώρα είμαι μόνη, είσαι μόνος και δεν καταλαβαίνω τι καταφέραμε. Παρα μόνο να είμαστε μονάχοι...

Πώς γίνεται;

Χθες το βράδυ διάβαζα ξανά τα γράμματά σου. Έψαχνα πίσω από τις λέξεις να βρω κρυφά νοήματα. Προσπάθησα πολύ να προσγειωθώ. Να μείνω σε όσα έλεγες και όχι σε όσα νόμιζα ότι εννοούσες. Γιατί να πρέπει να μη λες ποτέ αυτά που νιώθεις; Αν τα έλεγες νωρίς, όλα θα ήταν διαφορετικά. Πώς γίνεται να σ' αγαπώ ακόμα και όταν μου μιλάς σκληρά, ακόμα και όταν θέλεις να δείχνεις άλλος; 

Το πλάσμα...

Χθες μου μίλησες σκληρά. Πολύ σκληρά. Δεν ήσουν αυτός που λάτρεψα κι αγάπησα πολύ. Ήσουν κάτι άλλο, αυτό που θες να φαίνεσαι για να με διώξεις μακριά. Κι όμως, ανάμεσα στα λόγια σου είδα αυτό που αγαπούσα. Το πλάμα εκείνο το σκληρό, μα τόσο ευαίσθητο βαθιά μέσα του. Το πλάμα που με κοίταζε με πόθο όταν ενώναμε τα σώματά μας στο κρεβάτι, όταν τα χείλη μας ακουμπούσαν απαλά. Γιατί τώρα θες να δείχνεις ότι είσαι κάτι άλλο; 

Ξύπνια όνειρα

Κάθε μέρα σκέφτομαι ότι θα γυρίσεις. Ότι θα σταματήσεις να σκέφτεσαι αρνητικά, να με μισείς, να με προσβάλλεις. Ότι ένα πρωϊ θα ξυπνήσεις και το σύννεφο με τις αρνητικές σκέψεις θα διαλυθεί και θα με πάρεις τηλέφωνο να μου πεις ξανά "σ' αγαπώ". Είναι η μόνη ελπίδα που με τρέφει και με κάνει να ξυπνώ κάθε πρωϊ. Αν δεν μπορεί να γίνει έτσι, δεν θέλω να ξυπνάω. Θέλω μόνο να κοιμάμαι και να σε ονειρεύομαι...

Παραμύθια με τέλος

Τριγυρίζω στους δρόμους συχνά δίχως αιτία. Σκέφτομαι ότι κάπου θα σε δω, θα μου χαμογελάσεις, θα έρθω κοντά σου και θα σου δώσω ένα γλυκό φιλί. Όπως τότε που μου 'λεγες ότι μ' αγαπάς και πως θα μείνουμε για πάντα μαζί. Γύρω μου βλέπω πρόσωπα θολά, συννεφιασμένα, πρόσωπα που δεν χαμογελούν και δεν νιώθουν ευτυχία. Κάποτε ξεχωρίζαμε. Είχαμε το δικό μας παραμύθι και ζούσαμε σε αυτό. Τώρα είπες ότι "τελείωσε". Μα υπάρχουν παραμύθια που δεν έχουν καλό τέλος; 

Εσύ μου 'πες...

Έκλαψα και σήμερα. Για σένα που έχασα, για σένα που ονειρεύτηκα. Για σένα που δεν μου μιλάς, που δεν μου γελάς, που δεν μου λες το "σ΄αγαπώ" όπως παλιά. Για σένα που σκέφτομαι όλη μέρα, κάθε μέρα, βράδυ και πρωϊ. Ήταν έντονη η παρουσία σου, έγινε εντονότερη με την απουσία σου. Προσπαθώ να σε μισήσω να δεν μπορώ. Θυμάμαι ακόμα το άρωμά σου αλλά και το σκληρό σου βλέμμα όταν μου 'πες "αντίο". Θυμάμαι ακόμα τα λόγια σου, σκληρά. Η λέξη "τέλος" με κάνει ακόμα να κλαίω, να τρέμω, να κρυώνω. Τα "γιατί" δεν απαντιούνται, οι σκέψεις "σκάνε" το μυαλό. Κι εγώ εδώ, κάθομαι και θυμάμαι ότι "εσύ μου 'πες πως μ' αγαπάς, πως είμαι για σένα ο παράδεισος"...