Κάθε βράδυ σε σκέφτομαι και βρίζω. Θέλω να σε μισήσω επιτέλους, να σε βγάλω από την καρδιά μου και να μην σκέφτομαι πια όσα μου έκανες. Να ξυπνήσω ένα πρωϊ και να μην είσαι στο μυαλό μου καθόλου σα να μην πέρασες ποτέ από τη ζωή μου. Σε έχω τόσο βαθιά μέσα στην καρδιά μου που θέλω να σε κόψω για να σε βγάλω. Το ξέρω ότι δεν μπορώ αλλά προσπαθώ. Να ξεχάσω όσα ζήσαμε, όσα μου είπες, όσα μου έταξες, την αιώνια αγάπη που μου υποσχέθηκες αλλά και όσα έκανες όταν εγώ θέλησα να φύγω. Γιατί τότε έσπασε ότι είχα μέσα μου για σένα. Και τώρα τα κομμάτια του με πονάνε πολύ, μου τρώνε την ψυχή και δεν μπορώ να τα αποβάλω. Φοβάμαι μην ενωθούν ξανά και αρχίσουν να σε θέλουν ξανά πίσω. Φοβάμαι, φοβάμαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου