Νυχτώνει νωρίς πια και οι σκέψεις μαυρίζουν πιο πολύ την καρδιά και το μυαλό. Είναι οι ώρες που μου λείπεις, οι ώρες που γυρνούσες σπίτι και με φίλαγες γλυκά. Οι ώρες που είχαμε ο ένας τον άλλον, δίπλα, αγκαλιά, απέναντι ή στο άλλο δωμάτιο, εκεί που νιώθαμε την παρουσία και την ασφάλεια του άλλου «μισού». Τη ζεστασιά και την αγάπη, την ομορφιά, την μυρωδιά, την ματιά και το πνεύμα. Τώρα έχει μείνει μόνο η αύρα και η σκέψη. Δυνατή για να μην λείπεις, λίγη για να μου αρκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου