Εσύ μου 'πες...

Έκλαψα και σήμερα. Για σένα που έχασα, για σένα που ονειρεύτηκα. Για σένα που δεν μου μιλάς, που δεν μου γελάς, που δεν μου λες το "σ΄αγαπώ" όπως παλιά. Για σένα που σκέφτομαι όλη μέρα, κάθε μέρα, βράδυ και πρωϊ. Ήταν έντονη η παρουσία σου, έγινε εντονότερη με την απουσία σου. Προσπαθώ να σε μισήσω να δεν μπορώ. Θυμάμαι ακόμα το άρωμά σου αλλά και το σκληρό σου βλέμμα όταν μου 'πες "αντίο". Θυμάμαι ακόμα τα λόγια σου, σκληρά. Η λέξη "τέλος" με κάνει ακόμα να κλαίω, να τρέμω, να κρυώνω. Τα "γιατί" δεν απαντιούνται, οι σκέψεις "σκάνε" το μυαλό. Κι εγώ εδώ, κάθομαι και θυμάμαι ότι "εσύ μου 'πες πως μ' αγαπάς, πως είμαι για σένα ο παράδεισος"...